Rezerwat Buki Mierzei Wiślanej
- Położony jest ok. 0,8 km na południe od drogi Przebrno-Krynica Morska. Utworzony został w 1962 roku w Przebrnie na powierzchni 7 ha w celu ochrony naturalnego drzewostanu 150-letniego buka.
Prócz buków w rezerwacie występuje sosna, świerk, garb, olcha czarna, a z drzew sztucznie wprowadzonych sosna wejmutka i modrzew europejski. W poszyciu leśnym spotkać można jarzębinę, kruszynę, brzozę brodawkowatą i omszoną.
W odległości około jednego km od Przebrna znajduje się jedno z malowniczych miejsc Mierzei Wiślanej. Jest to skupisko buków w wieku około 140 – 150 lat.
Pomiędzy bukami występuje sosna zwyczajna i świerk pospolity. Spotkać tam można również grab i w miejscach niżej położonych olsze czarną. Bogate jest poszycie tego naturalnego lasu bukowego. Piętro średnie tworzy kruszyna pospolita, brzoza brodawkowata i omszona, a także jarzębina pospolita. W najniższym piętrze spotkać można konwalijkę dwulistną, orlicę pospolitą, szczawika zajęczego, zawilca gajowego, borówkę czarną, gwiazdnicę wielkokwiatową i bluszcz pospolity. Ten majestatyczny i urokliwy zespół leśny jest jedynym naturalnym stanowiskiem buka na Mierzei Wiślanej. Gatunkami sztucznie wprowadzonymi są modrzew europejski i sosna wejmutka. Doceniając wartość przyrodniczą tego zespołu leśnego objęto go w 1962 roku ochroną rezerwatową. Rezerwat ten o powierzchni 7 hektarów jest dużą atrakcją turystyczną Mierzei.
Rezerwat przyrody Niebieskie Źródła
Krajobrazowy rezerwat przyrody Niebieskie Źródła leży w dolinie rzeki Pilicy, w południowo-wschodniej części Tomaszowa Mazowieckiego.
Powierzchnia rezerwatu wynosi 28,8 ha. Jego symbolem jest kaczka krzyżówka. Został utworzony, by chronić ptaki wodne. Na jego terenie znajduje się las olchowy stanowiący ich ostoję.
Rezerwat ten obejmuje także silnie pulsujące źródła typu limnokrenowego, które dają początek rzece Jana. Ich urok polega na tym, że woda wybija z dna piasek, który wygląda jak jasnozielone lub niebieskawe, pulsujące plamy.
Drgający piasek, widoczny przez taflę wody o niepowtarzalnej barwie w różnych odcieniach, zależnie od warunków atmosferycznych, wysokości słońca, zawsze budzi zachwyt zwiedzających.
Podobne zjawiska występują jedynie na terenach górzystych Jury Krakowsko-Wieluńskiej, zatem Modre Wody, jak kiedyś nazywano bijące tu źródła, stanowią jedyny w swoim rodzaju skrawek krajobrazu polskich nizin.
Temperatura wody w źródłach nie zmienia się i przez okrągły rok wynosi ok. 9 st. C. Rezerwat posiada także niezwykle bogatą faunę i florę. Zadomowiły się tu międz innymi zimorodek, remisz, czernica, cyraneczka i gągął.
Źródła dają początek rzece Jana. Wstęp na teren rezerwatu wolny
Wydział Informacji Turystycznej
przy Starostwie Powiatowym w Tomaszowie Mazowieckim
97-200 Tomaszów Mazowiecki,
ul. Mościckiego 3
tel. (+44) 7260378, fax (+44) 7248498,
promocja@powiat_tomaszowski.pl
Rezerwat przyrody Słone Łąki – położony w dzielnicy Szotland, nad Zatoką Pucką, u nasady Mierzei Helskiej.
Obszar podmokłych łąk, tworzonych głównie przez tzw. halofity, tj. rośliny znoszące znaczne zasolenie podłoża. Źródłem zasolenia są tu słonawe wody Zatoki Puckiej.
Do najcenniejszych gatunków flory występujących w rezerwacie należy jarnik solniskowy (jedyne współczesne stanowisko na Pomorzu Gdańskim), centuria nadbrzeżna (ściśle chroniona), ostrzew spłaszczony, ostrzew rudy i babka nadmorska (ściśle chroniona). Właściciele gruntów, znajdujących się w granicach obiektu powołali jednak Społeczny Komitet Obrony Praw Własności Nieruchomości Rezerwatu Przyrody „Słone Łąki”, które dąży do całkowitej likwidacji rezerwatu, a przynajmniej do poważnego zmniejszenia jego powierzchni.
Rezerwat przyrody Słone Łąki – florystyczny rezerwat przyrody na Pobrzeżu Kaszubskim na obszarze Nadmorskiego Parku Krajobrazowego położony we Władysławowie nad Zatoką Pucką, u nasady Mierzei Helskiej. Utworzony w 1999 r. Jego utworzenie postulowano już w 1928 roku. Powierzchnia rezerwatu wynosi 27,72 ha
Ochroną rezerwatu objęte są gatunki słonorośli występujące na zalewowym akwenie Zatoki Puckiej pomiędzy Władysławowem i Swarzewem. Do najcenniejszych gatunków flory występujących w rezerwacie należy jarnik solniskowy (jedyne współczesne stanowisko na Pomorzu Gdańskim), centuria nadbrzeżna (ściśle chroniona), ostrze spłaszczony, ostrzew rudy i babka nadmorska (ściśle chroniona).
W rezerwacie i przyległej do niego Zatoce Puckiej można spotkać wiele gatunków ptaków wodnych, są to na przykład mewy (Larus spp.), łyski (Fulica atra), łabędzie nieme (Cygnus olor) i różne gatunki kaczek właściwych. Czasami przebywają tutaj także ptaki siewkowe np. biegus zmienny (Calidris alpina), kszyk (Gallinago gallinago) czy łęczak (Tringa glareola) oraz gęsi.
Źródłem zasolenia są tu słonawe wody Zatoki Puckiej.